รายชื่อแหล่งมรดกโลกในสหราชอาณาจักร
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
 |
หน้านี้มีเนื้อหาเป็นภาษาต่างประเทศ หรือควรขยายบริบทของบทความโดยแปลจากวิกิพีเดียภาษาอื่น คุณสามารถช่วยพัฒนาหน้านี้ได้ด้วยการแปล ยกเว้นหากเนื้อหาเกือบทั้งหมดไม่ใช่ภาษาไทย ให้แจ้งลบแทน |
- ไจแอนส์คอสเวย์และชายฝั่ง
- ปราสาทและมหาวิหารเดอแรม
- เกาะเซนต์คิลดา
- ซอกเขาไอรอนบริดจ์
- สวนหลวงสตัดลีย์และฟาวนเทนส์แอบบี
- สโตนเฮนจ์ เอฟเบอรี และสถานที่ใกล้เคียง
- ปราสาทและกำแพงเมืองของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดในเมืองกวีเนดด์
ใน พ.ศ. 2489 ประเทศ 26 ประเทศ รวมถึงสหราชอาณาจักร ได้ให้สัตยาบันธรรมนูญแห่งองค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (เรียกกันทั่วไปว่ายูเนสโก) ซึ่งมีความมุ่งหมายเพื่อ "อนุรักษ์และคุ้มครองมรดกทางเอกสาร งานศิลปะ และอนุสรณ์ทางประวัติศาสตร์และธรรมชาติของโลก"[3] สหราชอาณาจักรได้ให้เงินช่วยเหลือกองทุนมรดกโลกปีละ 130,000 ปอนด์เพื่อเป็นเงินทุนในการอนุรักษ์แหล่งมรดกโลกในประเทศกำลังพัฒนา[4] แหล่งมรดกโลกบางแห่งนั้นประกอบด้วยสถานที่หลายแห่งที่มีสถานที่ตั้งทางภูมิศาสตร์หรือมรดกทางวัฒนธรรมร่วมกัน
คณะกรรมการแห่งสหราชอาณาจักรว่าด้วยการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ มีบทบาทในการแนะนำนโยบายเกี่ยวกับยูเนสโกต่อรัฐบาลอังกฤษซึ่งรับผิดชอบต่อการดูและรักษาแหล่งมรดกโลกในประเทศ[5] ใน พ.ศ. 2551 Andy Burnham รัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรม สื่อ และกีฬาในขณะนั้น ได้แถลงถึงความกังวลเกี่ยวกับประโยชน์ของการขึ้นทะเบียนสถานที่ในสหราช อาณาจักรเป็นแหล่งมรดกโลก และเรียกร้องให้ทบทวนนโยบายของรัฐบาลในการเสนอชื่อสถานที่ใหม่ๆ เนื่องมาจากค่าใช้จ่ายที่สูงขึ้นและมีรายได้จากนักท่องเที่ยวน้อยกว่าที่คาด การณ์ไว้ อีกทั้งมีนักท่องเที่ยวไม่มากที่ตระหนักถึงสถานะมรดกโลกของสถานที่เหล่านั้น[6]
เกณฑ์การรับรองแหล่งมรดกโลกข้อที่ i-iv ใช้สำหรับมรดกโลกประเภทวัฒนธรรม และข้อที่ vii-x ใช้สำหรับประเภทธรรมชาติ[7] ในสหราชอาณาจักรมีแหล่งมรดกโลกประเภทวัฒนธรรมยี่สิบสามแห่ง ประเภทธรรมชาติสี่แห่ง และประเภทผสมหนึ่งแห่ง[note 1][1] จำนวนแหล่งมรดกโลกในสหราชอาณาจักรที่แบ่งตามประเภทจะใกล้เคียงจำนวน แหล่งมรดกโลกทั้งหมดในโลกที่แบ่งตามประเภทเช่นกัน คือ จากแหล่งมรดกโลก 890 แห่งทั่วโลก เป็นประเภทวัฒนธรรมร้อยละ 77.4 ธรรมชาติร้อยละ 19.8 และผสมร้อยละ 2.8%[8] โดยเซนต์คิลดาเป็น แหล่งมรดกโลกประเภทผสมแห่งเดียวในสหราชอาณาจักร ซึ่งแต่เดิมนั้นได้ขึ้นทะเบียนเนื่องด้วยเป็นถิ่นที่อยู่ตามธรรมชาติของ พันธุ์พืชและสัตว์เท่านั้น[9] ต่อมาใน พ.ศ. 2548 ได้รับการเสนอให้เพิ่มความสำคัญในฐานะที่ตั้งชุมชนเกษตรกรรมในอดีต และกลายเป็นแหล่งมรดกโลกประเภทผสมหนึ่งใน 25 แห่งจากทั่วโลก[10] ส่วนแหล่งมรดกโลกประเภทธรรมชาติได้แก่ ชายฝั่งดอร์เซ็ทและเดวอนตะวันออก ไจแอนส์คอสเวย์และชายฝั่ง เกาะ Gough และ Inaccessible และเกาะเฮนเดอร์สัน ที่เหลือเป็นประเภทวัฒนธรรม[1]
เนื้อหา |
แหล่งมรดกโลก
ตารางด้านล่างแสดงข้อมูลเกี่ยวกับแหล่งมรดกโลกแต่ละแห่ง- ชื่อ; ตามที่ขึ้นทะเบียนโดยคณะกรรมการมรดกโลก[8]
- ที่ตั้ง; in one of the UK's constituent countries and overseas territories, with co-ordinates provided by UNESCO
- ยุคสมัย; ช่วงเวลาสำคัญของสถานที่ มักจะเป็นเวลาที่ก่อสร้าง
- ข้อมูลของยูเนสโก; หมายเลขอ้างอิง ปีที่ขึ้นทะเบียน และเกณฑ์ที่ผ่านการพิจารณา
- คำอธิบาย; คำอธิบายพอสังเขปของแหล่งมรดกโลก
| ชื่อ | ภาพ | ที่ตั้ง | ยุคสมัย | ข้อมูลของยูเนสโก | รายละเอียด |
|---|---|---|---|---|---|
| ไจแอนส์คอสเวย์และชายฝั่ง |  |
County Antrim, ไอร์แลนด์เหนือ 55.240833°N 6.511667°W[11] |
60–50 ล้านปีก่อน[11] | 369; 2529; vii, viii[11] |
พื้นที่นี้กำเนิดขึ้นจากเสาหินบะซอลต์ 40,000 แท่งที่โผล่พ้นเหนือทะเล ซึ่งเกิดจากการคุกรุ่นของภูเขาไฟในยุคเทอร์เชียรี[11] |
| ปราสาทและมหาวิหารเดอแรม |  |
เดอแรม, County Durham, อังกฤษ 54.77487°N 1.57558°W[12] |
ศตวรรษที่ 11 และ 12[12] | 370; 2529; ii, iv, vi[12] |
มหาวิหารเดอแรมเป็นตัวอย่างของสถาปัตยกรรมนอร์มันที่ใหญ่ที่สุดและดีที่สุดในอังกฤษ และหลังคาโค้งของมหาวิหารก็เป็นส่วนหนึ่งของต้นกำเนิดสถาปัตยกรรมกอทิก ภายในมหาวิหารเป็นที่เก็บรักษาอัฐิของนักบุญ Cuthbert และนักบุญบีด ปราสาทเดอแรมซึ่งสร้างด้วยสถาปัตยกรรมนอร์มันเคยเป็นที่พำนักของ Durham prince-bishops.[12] |
| ซอกเขาไอรอนบริดจ์ |  |
Ironbridge, Shropshire อังกฤษ 52.62646°N 2.486°W[13] |
ศตวรรษที่ 18[13] | 371; 2529; i, ii, iv, vi[13] |
ซอกเขาไอรอนบริดจ์เป็นที่ตั้งของเหมือง โรงงาน เรือนพักคนงาน และโครงสร้างทางการขนส่งที่สร้างขึ้นในช่วงการปฏิวัติอุตสาหกรรม การพัฒนาการผลิตถ่านโค้กใน พื้นที่นี้มีส่วนช่วยริเริ่มการปฏิวัติอุตสาหกรรม Iron Bridge เป็นสะพานแห่งแรกของโลกที่สร้างขึ้นจากเหล็กและมีอิทธิพลต่อวงการ สถาปัตยกรรมและเทคโนโลยี[13] |
| Studley Royal Park including the Ruins of Fountains Abbey |  |
North Yorkshire, อังกฤษ 54.116111°N 1.573056°W[14] |
พ.ศ. 1675 (แอบบี), ศตวรรษที่ 19 (สวน)[14] |
372; 2529; i, iv[14] |
Before the Dissolution of the Monasteries in the mid-16th century, Fountains Abbey was one of the largest and richest Cistercian abbeys in Britain and is one of only a few that survives from the 12th century. The later garden, which incorporates the abbey, survives to a large extent in its original design and influenced garden design in Europe.[14] |
| Stonehenge, Avebury and Associated Sites |  |
วิลท์เชอร์, อังกฤษ 51.178889°N 1.825278°W[15] |
4th–2nd millennia BC[15] | 373; 2529 (modified in 2008); i, ii, iii[15] |
The Neolithic sites of Avebury and Stonehenge are two of the largest and most famous megalithic monuments in the world. They relate to man's interaction with his environment. The purpose of the henges has been a source of speculation, with suggestions ranging from ceremonial to interpreting the cosmos. "Associated sites" includes Silbury Hill, Beckhampton Avenue, and West Kennet Avenue.[15] |
| Castles and Town Walls of King Edward in Gwynedd |  |
Conwy, Isle of Anglesey and Gwynedd, เวลส์ 53.139722°N 4.276944°W[16] |
ศตวรรษที่ 13-14[16] | 374; 2529; i, iii, iv[16] |
During the reign of Edward I of England (1272–1307), a series of castles were constructed in Wales with the purpose of subduing the population and establishing English colonies in Wales. The World Heritage Site covers many castles including Beaumaris, Caernarfon, Conwy, and Harlech. The castles of Edward I are considered the pinnacle of military architecture by military historians.[16][17] |
| เซนต์คิลดา |  |
เซนต์คิลดา สก็อตแลนด์ 57.816667°N 8.583333°W[18] |
n/a | 387; 2530 (modified in 2005 and 2008); ii, iii, iv[18] |
Although inhabited for over 2,000 years, the isolated archipelago of St Kilda has had no permanent residents since 1930. The islands' human heritage includes various unique architectural features from the historic and prehistoric periods. St Kilda is also a breeding ground for many important seabird species including the world's largest colony of gannets and up to 136,000 pairs of puffins.[18][19] |
| วังเบล็นไฮม์ |  |
Woodstock อ๊อกซฟอร์ดเชอร์ อังกฤษ 51.841944°N 1.361389°W[20] |
พ.ศ. 2248-2265[20] | 425; 2530; ii, iv[20] |
Blenheim Palace, the residence of John Churchill, 1st Duke of Marlborough, was designed by architects John Vanbrugh and Nicholas Hawksmoor. The associated park was landscaped by Capability Brown. The palace celebrated victory over the French and is significant for establishing English Romantic Architecture as a separate entity from French Classical Architecture.[20] |
| พระราชวังเวสต์มินสเตอร์ มหาวิหารเวสต์มินสเตอร์ และวัดเซนต์มาร์กาเร็ต |  |
เวสต์มินสเตอร์, Greater London, อังกฤษ 51.499722°N 0.128611°W[21] |
ศตวรรษที่ 10, 11 และ 19[21] | 426; 2530 (modified in 2008); i, ii, iv[21] |
The site has been involved in the administration of England since the 11th century, and later the United Kingdom. Since the coronation of William the Conqueror, all English and British monarchs have been crowned at Westminster Abbey. Westminster Palace, home to the British Parliament, is an example of Gothic Revival architecture; St Margaret's Church is the palace's parish church, and although it pre-dates the palace and was built in the 11th century, it has been rebuilt since.[21][22][23] |
| เมืองบาธ |  |
บาธ ซัมเมอร์เซ็ท อังกฤษ 51.3809°N 2.3603°W[24] |
ศตวรรษที่ 1-19[24] | 428; 2530; i, ii, iv[24] |
Founded by the Romans as a spa, an important centre of the wool industry in the medieval period, and a spa town in the 18th century, Bath has a varied history. The city is preserved for its Roman remains and Palladian architecture.[24] |
| นิวลานาร์ค |  |
New Lanark, South Lanarkshire สก็อตแลนด์ 55.66°N 3.78°W[25] |
ศตวรรษที่ 19[25] | 429; 2544; ii, iv, vi[25] |
Prompted by Richard Arkwright's factory system developed in the Derwent Valley, the community of New Lanark was created to provide housing for workers at the mills. Philanthropist Robert Owen bought the site and turned it into a model community, providing public facilities, education, and supporting factory reform.[25] |
| Frontiers of the Roman Empire |  |
Northern England and southern Scotland 54.992611°N 2.601°W[26] |
ศตวรรษที่ 2[26] | 430; 2530 (modified in 2005 and 2008); ii, iii, iv[26] |
Hadrian's Wall was built in 122 AD and the Antonine Wall was constructed in 142 AD to defend the Roman Empire from "barbarians".[26] The World Heritage Site was previously listed as Hadrian's Wall alone, but was later expanded to include all the frontiers of the Roman Empire at its zenith in the 2nd century, ranging from Antonine's Wall in the north to Trajan's Wall in eastern Europe.[8] |
| เกาะเฮนเดอร์สัน |  |
เกาะเฮนเดอร์สัน หมู่เกาะพิตแคร์น มหาสมุทรแปซิฟิก 24.35°S 128.316667°W[27] |
n/a | 487; 2531; vii, x[27] |
เกาะนี้เป็นอะทอลล์ทาง ตอนใต้ของมหาสมุทรแปซิฟิก สภาพนิเวศวิทยาบนเกาะแทบจะไม่ถูกรบกวนจากมนุษย์ และเนื่องด้วยเป็นเกาะโดดเดี่ยวจึงทำให้สิ่งมีชีวิตมีวิวัฒนาการที่แตกต่าง จากที่อื่น มีพืชประจำถิ่นอยู่สิบชนิด และสัตว์ประจำถิ่นอยู่สี่ชนิด[27] |
| หอคอยแห่งลอนดอน |  |
Tower Hamlets, Greater London, อังกฤษ 51.508056°N 0.076111°W[28] |
11th century[28] | 488; 2531; ii, iv[28] |
Begun by William the Conqueror in 1066 during the Norman conquest of England, the Tower of London is a symbol of power and an example of Norman military architecture that spread across England. Additions by Henry III and Edward I in the 13th century made the castle one of the most influential buildings of its kind in England.[28] |
| มหาวิหารแคนเตอร์บรี แอบบีเซนต์ออกัสติน และวัดเซนต์มาร์ติน |  |
Canterbury เคนต์ อังกฤษ 51.28°N 1.083056°E[29] |
11th century[29] | 496; 2531; i, ii, vi[29] |
St Martin's Church is the oldest church in England. The church and St Augustine's Abbey were founded during the early stages of the introduction of Christianity to the Anglo-Saxons. The cathedral exhibits Romanesque and Gothic architecture, and is the seat of the Church of England.[29][30][31] |
| ศูนย์กลางยุคหินใหม่ออร์คนีย์ |  |
ออร์คนีย์ สก็อตแลนด์ 58.996056°N 3.188667°W[32] |
3rd millennium BC[32] | 514; 2542; i, ii, iii, iv[32] |
A collection of Neolithic sites with purposes ranging from occupation to ceremony. It includes the settlement of Skara Brae, the chambered tomb of Maes Howe and the stone circles of Stenness and Brodgar.[32] |
| Old and New Towns of Edinburgh |  |
เอดินเบอระ สก็อตแลนด์ 55.947572°N 3.191631°W[33] |
11th–19th century[33] | 728; 2538; ii, iv[33] |
The Old Town of Edinburgh was founded in the Middle Ages, and the New Town was developed in 1767–1890. It contrasts the layout of settlements in the medieval and modern periods. The layout and architecture of the new town, designed by luminaries such as William Chambers and William Playfair, influenced European urban design in the 18th and 19th centuries.[33] |
| Gough and Inaccessible Island |  |
Saint Helena, Ascension and Tristan da Cunha, มหาสมุทรแอตแลนติกใต้ 40.3181°S 9.9353°W[34] |
n/a | 740; 2538 (modified in 2004); vii, x[34] |
Together, the Gough and Inaccessible Islands preserve an ecosystem almost untouched by mankind, with many native species of plants and animals.[34] |
| Maritime Greenwich |  |
กรีนิช ลอนดอน Greater London อังกฤษ 51.4791°N 0°E[35] |
17th and 18th centuries[35] | 795; 2540; i, ii, iv, vi[35] |
As well as the presence of the first example of Palladian architecture in England, and works by Christopher Wren and Inigo Jones, the area is significant for the Royal Observatory where the understanding of astronomy and navigation were developed.[35] |
| Historic Town of St George and Related Fortifications, เบอร์มิวดา |  |
เซนต์จอร์จ, เบอร์มิวดา 51.3809°N 2.3603°W[36] |
17th–20th centuries[36] | 983; 2543; iv[36] |
เซนต์จอร์จก่อตั้งขึ้นใน พ.ศ. 2155 เป็นเมืองของอังกฤษที่เก่าแก่ที่สุดในโลกใหม่ และเป็นตัวอย่างของนิคมเมืองที่ก่อตั้งขึ้นในโลกใหม่โดยประเทศเจ้าอาณานิคม ในศตวรรษที่ 17 ป้อมปราการแสดงให้เห็นถึงกลวิธีป้องกันเมืองที่พัฒนาขึ้นตั้งแต่ศตวรรษที่ 17 ถึง 20[36] |
| Blaenavon Industrial Landscape |  |
Blaenavon เวลส์ 51.78°N 3.08°W[37] |
19th century[37] | 984; 2543; iii, iv[37] |
ในศตวรรษที่ 19 เวลส์เป็นผู้ผลิตเหล็กและถ่านหินที่สำคัญของโลก Blaenavon เป็นตัวอย่างของภูมิทัศน์ที่สร้างขึ้นจากกระบวนการทางอุตสาหกรรมที่เกี่ยว กับการผลิตวัตถุดิบเหล่านี้ ในพื้นที่ประกอบด้วยเหมือง อาคารสาธารณะ เรือนพักคนงาน และทางรถไฟ[37] |
| ซาลแทร์ |  |
ซาลแทร์, City of Bradford, West Yorkshire, อังกฤษ 53.83717°N 1.79026°W[38] |
1853[38] | 1,028; 2544; ii, iv[38] |
Saltaire was founded by mill-owner Titus Salt as a model village for his workers. The site, which includes the Salts Mill, featured public buildings for the inhabitants and was an example of 19th century paternalism.[38] |
| ชายฝั่งดอร์เซ็ทและเดวอนตะวันออก |  |
ดอร์เซ็ทและเดวอน อังกฤษ 50.705556°N 2.989889°W[39] |
n/a | 1029; 2544; viii[39] |
หน้าผาริมชายฝั่งดอร์เซ็ทและเดวอนเป็นแหล่งซากดึกดำบรรพ์ที่สำคัญที่ เป็นร่องรอยของสิ่งมีชีวิตทั้งบนแผ่นดินและในทะเลตั้งแต่ 185 ล้านปีก่อน[39] |
| Derwent Valley Mills |  |
Derwent Valley, ดาร์บีเชอร์, อังกฤษ 53.020278°N 1.499722°W[40] |
18th and 19th centuries[40] | 1,030; 2544; ii, iv[40] |
The Derwent Valley Mills was the birthplace of the factory system; the innovations in the valley, including the development of workers' housing – such as at Cromford – and machines such as the water frame, were important in the Industrial Revolution. The Derwent Valley Mills influenced North America and Europe.[41] |
| สวนพฤกษชาติคิว |  |
Kew, Greater London, อังกฤษ 51.474667°N 0.295467°W[42] |
ศตวรรษที่ 18–20[42] | 1,084; 2546; ii, iii, iv[42] |
Created in 1759, the influential Kew Gardens were designed by Charles Bridgeman, William Kent, Capability Brown, and William Chambers. The gardens were used to study botany and ecology and furthered the understanding of the subjects.[42] |
| Liverpool – Maritime Mercantile City |  |
ลิเวอร์พูล Merseyside อังกฤษ 53.40°N 2.99°W[43] |
ศตวรรษที่ 18 และ 19[43] | 1,150; 2547; ii, iii, iv[43] |
In the 18th and 19th centuries, Liverpool was one of the largest ports in the world. Its global connections helped sustain the British Empire, and it was a major port involved in the slave trade until its abolition in 1807, and a departure point for emigrants to North America. The docks were the site of innovations in construction and dock management.[43] |
| Cornwall and West Devon Mining Landscape |  |
คอร์นวอลล์และเดวอน อังกฤษ 50.136111°N 5.383611°W[44] |
ศตวรรษที่ 18 และ 19[44] | 1,215; 2549; ii, iii, iv[44] |
Tin and copper mining in Devon and Cornwall boomed in the 18th and 19th centuries, and at its peak the area produced two-thirds of the world's copper. The techniques and technology involved in deep mining developed in Devon and Cornwall were used around the world.[44] |
| Pontcysyllte Aqueduct and Canal |  |
Trevor, Wrexham, เวลส์และอังกฤษ 52.97053°N 3.08783°W[45] |
1795–1805[45] | 1,303; 2009; i, ii, iv[45] |
The aqueduct was built to carry the Ellesmere Canal over the Dee Valley. Completed during the Industrial Revolution and designed by Thomas Telford, the aqueduct made innovative use of cast and wrought iron, influencing civil engineering across the world.[45][46] |
บัญชีรายชื่อเบื้องต้น
บัญชีรายชื่อเบื้องต้นเป็นรายชื่อสถานที่สำคัญทางวัฒนธรรมและธรรมชาติที่ แต่ละประเทศยื่นเสนอให้ขึ้นทะเบียนในบัญชีรายชื่อมรดกโลก รายชื่อสามารถปรับเปลี่ยนได้ตลอดเวลา แต่การเพิ่มสถานที่ลงในรายชื่อจะต้องทำก่อนเสนอชื่อขึ้นทะเบียนห้าถึงสิบปี[47]บัญชีรายชื่อเบื้องต้นของสหราชอาณาจักรได้ปรับเปลี่ยนครั้งล่าสุดเมื่อวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2549 ประกอบด้วยสถานที่ 15 แห่งดังต่อไปนี้[48]
- The Cairngorm Mountains, สก็อตแลนด์
- Chatham Naval Dockyard, อังกฤษ
- Darwin's Home and Workplace: Down House and Environs, England
- The Flow Country, สก็อตแลนด์
- The Forth Bridge, สก็อตแลนด์
- Fountain Cavern, Anguilla – a limestone cavern which contains Amerindian glyphs carved into the rock.[49]
- Gibraltar defences
- The Great Western Railway: Paddington-Bristol (selected parts), อังกฤษ
- Lake District, อังกฤษ
- แมนเชสเตอร์และ Salford (Ancoats, Castlefield and Worsley), อังกฤษ
- Monkwearmouth and Jarrow Monastic Sites, อังกฤษ
- Mount Stewart Gardens, ไอร์แลนด์เหนือ
- The New Forest, อังกฤษ
- Shakespeare's Stratford, อังกฤษ
- The Wash และชายฝั่งนอร์ฟอร์กเหนือ อังกฤษ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น